Σρι Λάνκα - Καραντίνα Μέρος 1

Έπρεπε να επιστρέψουμε στη Σαουδική Αραβία για επιπλέον εργασία. Ωστόσο, αυτή τη στιγμή, οι άνθρωποι απαγορεύτηκαν να πετούν απευθείας από τα ΗΑΕ προς τη Σαουδική Αραβία, οπότε έπρεπε να κάνουμε καραντίνα 14 ημερών. Οι περισσότεροι άνθρωποι πήγαιναν στο Μπαχρέιν καθώς ήταν μια πιο σύντομη διαδρομή. Ωστόσο, αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε κάπου λίγο διαφορετικό - εάν πρόκειται να κολλήσουμε σε ένα ξενοδοχείο για 14 ημέρες, γιατί να μην προσπαθήσουμε να αξιοποιήσουμε στο έπακρο; Οι Μαλδίβες ήταν στο τραπέζι .... αλλά η δουλειά μάλλον δεν θα πήγαινε για αυτό! Ωστόσο, προτάθηκε ότι η Σρι Λάνκα ήταν ανοιχτή και μετά το κοίταγμα, τα ξενοδοχεία ήταν στην πραγματικότητα φθηνότερα, αν και οι πτήσεις ήταν λίγο περισσότερο - θα έβγαινε ακόμη και θα ήμασταν ευτυχείς. Αρχικά, έπρεπε να είμαστε 4 από εμάς, αλλά τότε ο πελάτης μας ζήτησε να κρατήσουμε, οπότε 2 από εμάς πήγαμε αντ 'αυτού επειδή είχαμε ένα άλλο έργο και κάποιος δεν μπορούσε να πάρει βίζα SL. (Ο άλλος συμπαίκτης μου δεν έλαβε ποτέ βίζα στο Μπαχρέιν).

Ελπίζαμε να εξερευνήσουμε λίγο τη Σρι Λάνκα, ωστόσο, είχαν επίσης πολύ αυστηρούς περιορισμούς. Βασικά, έπρεπε να περάσετε 14 ημέρες σε ένα ξενοδοχείο της κατηγορίας 1. Αυτά είναι ξενοδοχεία
Πρωί fisermanεγκεκριμένο από την κυβέρνηση για τουρίστες. Θα μπορούσατε να μετακινηθείτε μεταξύ ξενοδοχείων αρκεί να έχετε πιστοποιημένο οδηγό. Αποφασίσαμε λοιπόν να δοκιμάσουμε μερικά διαφορετικά μέρη. Πρώτη στάση: Heritance Hotel Negombo. Πετάξαμε από το Ντουμπάι στο Ομάν και στη Σρι Λάνκα.

Η εμπειρία μας στο skyscanner Hertiance Negombo ήταν φανταστική, από την αρχή μέχρι το τέλος. Μας βοήθησαν με τη βίζα μας, απάντησαν στις πολλές ερωτήσεις μου και είχαν το λεωφορείο στο αεροδρόμιο την ώρα τους. Ήταν ένα μικρό λεωφορείο και ο οδηγός μας είχε πλήρη ταχύτητα με πλαστικά φύλλα που τον χώριζαν από το τμήμα επιβατών του φορτηγού. Η απόκτηση τελωνείων στο αεροδρόμιο ήταν επίσης πολύ εύκολη. Και αντάλλαξα κάποια χρήματα (αποδεικνύεται, όχι αρκετά!). Όταν φτάσαμε για πρώτη φορά, μας είπαν να περιμένουμε στο λόμπι για να συμπληρώσουμε τη γραφική εργασία και στη συνέχεια κάναμε το τεστ PCR. Μέχρι να επιστρέψουν τα αποτελέσματα, περιοριζόμασταν στα δωμάτιά μας. Ευτυχώς, ήταν ένα ωραίο δωμάτιο με μπαλκόνι και υπέροχη θέα στον ωκεανό (και μια φοβερή απογευματινή καταιγίδα). Διέταξα ένα ελαφρύ μεσημεριανό γεύμα και έκανα κυρίως δουλειά και ξεκουράστηκα. Το επόμενο πρωί, παραγγείλαμε πρωινό, αλλά δεν το πήραμε
Δείπνο στο ηλιοβασίλεμααποτελέσματα μέχρι περίπου τις 5μμ. Τότε ήμασταν έτοιμοι για ευτυχισμένη ώρα! Λοιπόν, περπατήσαμε και σχεδιάσαμε να φάμε έξω, αλλά άρχισε να βρέχει και μετακινήσαμε σε ένα τραπέζι στην ταράτσα που ήταν σκεπασμένο.

Πρέπει να πω ότι το φαγητό που πήρα σε αυτό το ξενοδοχείο ήταν τόσο νόστιμο. Υπήρχαν ένα ζευγάρι, κυρίως σάντουιτς μεσημεριανού γεύματος που ήταν εντάξει αλλά όχι αξέχαστο, αλλά τα δείπνα ήταν απολύτως τέλεια.

Εκτός από αυτό, με τους περιορισμούς που ισχύουν, δεν υπήρχαν πολλά να κάνουμε. Ευτυχώς, μου άρεσε η πισίνα, οπότε ήμασταν έξω εκεί καθημερινά, όπως και όλοι οι άλλοι 11 επισκέπτες του ξενοδοχείου που ήρθαμε να αναγνωρίσουμε. αεροπορικά εισιτήρια Υπήρχε επίσης ένα αξιοπρεπές γυμναστήριο, αλλά πέρασα τα πρωινά μου ανεβαίνοντας τις σκάλες για να φτιάξω φόρμα για την επόμενη περιπέτειά μου. Μας επιτρεπόταν να πάμε στην παραλία με τον συνοδευτικό φύλακα. Απόλαυσα τις καθημερινές καταιγίδες. Το ηλιοβασίλεμα από το πάνω σαλόνι ήταν καταπληκτικό. Αλλά δεν υπήρχαν εγκεκριμένα τουριστικά μέρη κοντά, οπότε μείναμε εδώ όλη την ώρα. Σίγουρα θα μπορούσε να ήταν πολύ χειρότερο και σίγουρα καλύτερο από το να κοιτάς τέσσερις τοίχους σε ένα τυπικό ξενοδοχείο στο Μπαχρέιν.